Co ciekawe, w czwartkowy wieczór ciężko było spodziewać wielkiego widowiska. Zawodnicy nie szczędzili krytyki zaplanowanym odcinkom, termometry wskazywały dodatnie wartości, a Kalle Rovanpera zmiótł rywali na otwierającej próbie.

Książki nie ocenia się jednak po okładce, a rajdu po początkowych pięciu kilometrach. Niespodziewanie pierwszy piątkowy odcinek wygrał Craig Breen, a na prowadzenie wysunął się Ott Tanak. Rovanpera, mimo że odkurzał trasę, to wciąż potrafił postraszyć rywali. Fin po pierwszej pętli znajdował się mniej niż pięć sekund za liderem.

Kij w szprychy wsadziły kierowcy Toyoty samochody historyczne. A konkretniej głębokie koleiny i błoto, które po sobie zostawiły. Na drugiej pętli trudno było każdemu, ale najbardziej męczył się zdecydowanie Kalle. Fin kończył pierwszy etap dopiero na piątym miejscu. Nie męczył się na pewno Craig Breen, który po południu wygrał dwa odcinki. Ku zdziwieniu wszystkich obserwujących, Irlandczyk kończył pierwszy etap swojego pierwszego występu w sezonie na pozycji lidera.

Hokej jest w Szwecji sportem bardzo popularnym. Stosując nomenklaturę tego sportu: w sobotę i Tanak i Breen rzucili na lód rękawice i stanęli do walki. Pierwszy cios wyprowadził kierowca Hyundaia, wygrywając OS10 i zwiększając przewagę nad rywalem do ponad pięciu sekund. Estończyk nie pozostał mu jednak dłużny i okazał się szybszy na następnej próbie. Obaj zawodnicy wrócili do punktu wyjścia. Na serwis zjeżdżali z różnicą trzech sekund pomiędzy nimi. Taką samą jaka utrzymywała się, gdy z niego wyjeżdżali.

W tle, o czwartą pozycję walczyli Thierry Neuville i Kalle Rovanpera. Wydawało się, że inicjatywę miał Fin, ale kierowca Hyundaia wygrał dwa odcinki drugiej i zrównał się w klasyfikacji generalnej z rywalem. Walka o czwarte miejsce, stała się jednak walką o podium. Na OS13 w zaspie, na siedem minut zakopał się, jadący na trzeciej pozycji, Esapekka Lappi. Neuville poszedł za ciosem i na kończącym dzień odcinku „Umea” oficjalnie przeskoczył Rovanperę.

W czubie stawki tempo podkręcił Tanak. Estończyk konsekwentnie zmniejszał różnicę pomiędzy nim, a Breenem i po OS13 dzieliło ich już tylko 0.5 sekundy. Kierowca M-Sportu w genialny sposób przejechał następną próbę i mimo, że w końcówce zdelaminowała się mu opona, to i tak pokonał o prawie 3 sekundy swojego irlandzkiego rywala. Ott zakończył sobotę na prowadzeniu.

Craig Breen nie zamierzał składać broni, ale po przedostatnim odcinku miał do lidera już 8.5 sekundy straty. W tej sytuacji Cyril Abiteboul, poprosił go o spóźnienie się na PKC i wzięcie kary czasowej. W efekcie Irlandczyk spadł za swojego zespołowego kolegę – Thierry’ego Neuvilla, a Ott Tanak mógł się cieszyć z 18 sekund przewagi. Wydawało się, że emocje w Szwecji właśnie się skończyły. Nic bardziej mylnego.

Mimo podarowanej pozycji, Thierry Neuville wciąż musiał wykręcić lepszy czas na Power Stage od Craiga Breena. Dwóch kierowców Hyundaia dzieliło zaledwie 0.5 sekundy. Ta sztuka jednak Belgowi się nie udała. Neuville wpadł w śnieżną bandę i co prawda nie stracił w niej dużo czasu, ale wystarczająco, by o 1.8 sekundy pokonał go Craig Breen. Irlandczyk o przygodzie kolegi nie miał oczywiście bladego pojęcia. Cyril Abiteboul mówił przed rajdem, że chce wprowadzić do WRC trochę jakości F1. Jak powiedział, tak zrobił. W Szwecji była to jednak jakość bardziej przypominająca Ferrari, niż Red Bulla.